Indrukwekkende dag

Donderdag 3 februari

Indrukwekkende dag.

Donderdag 3 februari kan als een indrukwekkende dag genoemd worden van het werkbezoek dat de Zoetermeerse delegatie brengt aan Jinotega. Ook deze laatste dag in Jinotega kraaide de haan weer op tijd en zodoende was iedereen van de delegatie op tijd aan het ontbijt. Alle deelnemers gingen deze keer scholen bezoeken in het rurale gebied van Jinotega. Rita Muckenhirn ging mee, zij is de directeur van La Cuculmeca. La Cuculmeca is de organisatie die de scholen op veel gebieden ondersteunt.

Om 07.00 uur stapte iedereen in het busje of in de pick-ups. Een flinke reis was het over wegen met kuilen. (In Nederland zou het een goed idee zijn om op woonerven de snelheid te beperken.) We reden over wegen door de koffie plantages. Langs de weg staan de nodige hutjes waar de mensen in wonen. Het beeld verder van de weg is loslopende koeien, paarden, varkens en daar tussen door bewegen zich motoren, pick-ups en kleurrijke bussen met op het dak de nodige bagage. Geen koffers, maar wel handelswaar, bonen, groentes en andere waar. Bovenop de bagage natuurlijk weer mensen.

Na ongeveer anderhalf uur hobbelen en schudden, kwamen we aan bij de eerste school. Overigens moest het laatste stuk gelopen worden. Van een weg naar het dorp was nauwelijks nog sprake. Bij aankomst liep het hele dorp uit. Mannen, vrouwen, oud en jong en natuurlijk waar het omgaat bij onderwijs de kinderen. De oude school werd niet herbouwd, deze was in de regentijd ingestort. Door de plaatselijke autoriteiten werden we welkom geheten. De mensen zijn heel erg dankbaar omdat Zoetermeer de bouw van een nieuw schoolgebouw mede mogelijk heeft gemaakt. Voor dat we weg gingen werd een grote groepsfoto gemaakt voor het in aanbouw zijnde schooltje. Bij afsluiting van het bezoek konden we de meegenomen spekkies en de ballonnen van MacDonald's aan de kinderen uitdelen. Zo werd ons bezoek voor iedereen een leuk feestje.

Na het bezoek naar het volgende schooltje. Een lange, hele lange tocht. Inmiddels hadden we al zo'n 2 uur gehobbeld, volgens één van de leden zaten zijn nieren in zijn hals. De nieren hadden gelukkig geen werk, want koffie, water of enige andere versnaperingen ontbraken gedurende de tocht. Maar de stemming was opperbest.

Onderweg nog een bijzonder oponthoud. Een vrachtwagen, wel een groot woord voor het vehikel geladen met stenen was stil komen te staan midden op de brug en natuurlijk kan er maar een auto over de brug. Het probleem was geen pech, maar gebrek aan brandstof. Bussen, auto's en vrachtwagens konden niet verder. In Nicaragua een file, wie had dit gedacht. Enkele goede four wheel drive wagens namen de kortste weg, door de rivier. Na ongeveer een half uur was het probleem opgelost. Een emmertje diesel en een slangetje doen wonderen. De motor sloeg aan. Veel rook en na het optrekken van de rook was de brug weer vrij.

Uiteindelijk om 10.15 uur bezoek aan de tweede school. De ontvangst was aandoenlijk. Twee rijen van leerlingen keurig in schooluniform, samen met ouders stonden ons op te wachten. Het was een complete ere haag. Bij de school werd ons een heel officieel programma aangeboden. Het Nicaraguaanse volkslied werd gezongen door de leerlingen met de hand op de borst en het gezicht richting klas. Na de nodige toespraken en volksdansen en het zingen van liedjes konden we de lokalen bekijken. Ook hier weer hetzelfde beeld een school waar minimale onderwijsvoorzieningen zijn, maar waar veel enthousiasme is om alle leerlingen naar school te krijgen en onderwijs te geven. Het bezoek duurde ongeveer een uur.

Terug in de auto's, terug naar Jinotega. Na de lunch koffers ingepakt en naar Managua. Het was een warme tocht van ruim 7 kwartieren. Gauw inchecken in het hotel, douchen en eten en dan naar de vergadering. Verslag werd gedaan door de diverse leden van de verschillende stedenbanden. Zelf kon ik mijn ervaringen kenbaar maken en aangeven welke plannen het Stedelijk College heeft, het adopteren van het schooltje in Mancotal, tevens heb ik het plan van het ONC vermeld. Ook is door mij aangeven tegen welke problemen het onderwijs aanloopt. Slechte onderwijsmethoden, slecht onderhouden scholen en lokalen en slechte voorzieningen voor de docenten. Daar tegenover staat een enorme grote dosis aan enthousiasme en creativiteit.

Na deze indrukwekkende dag, na afloop van de vergadering met elkaar een gezellig drankje bij het zwembad. Morgen in Nicaragua de laatste vergadering van 09.00 uur tot 12.00 uur.

‘s Middags is er ruimte om naar de vulkaan bij Massaya te gaan, daarna naar de markt in de stad Massaya en tenslotte wordt een bezoek gebracht aan de oudste stad van Midden-Amerika Granada.

Tenslotte nog iets vergeten te vermelden. Bert heeft vandaag even in de laadbak van de pick-up gezeten. Na zijn kortstondig verblijf in de achterbak is zijn gezicht veranderd in een fel rood masker.

Marik Bal

Spannende dag

Woensdag 2 februari 2011

Zoals aangekondigd enorm vroeg op. Het was niet direct een probleem, want de bekende haan van de buren, deed zijn snaveltje al om 04.10 ’s nachts open. Toch nog maar even de ogen dicht. Om 06.00 uur stond iedereen na een klein ontbijtje klaar om de reis te beginnen. Meer mensen stonden er klaar. We werden begeleid door twee mensen van de organisatie La Cuculmeca, een vertegenwoordiger van de gemeente en vier met geweren uitgeruste lachende politiemannen (special forces). Deze waren niet mee voor onze veiligheid, die is er zeer beslist. Het was vanuit de burgemeester een teken van respect naar de gasten dat zij naar een school gingen in het rurale gebied van Jinotga, Mancopal.

We gingen met een stevige four Wheel drive pick-up op tijd weg. Zoals inmiddels gebruikelijk, de meisjes en Bert in de cabine en de “echte mannen”, plus onze gasten (politie e.d.) in de laadbak. Nooit weg zo veel comfort op een onverharde weg met veel kuilen in de vroegte , ook in Jinotega frisse ochtend. Na ongeveer 5 kwartier rijden door de bergen en de koffieplantages kwamen we aan bij het schooltje. Een schooltje voor kinderen van 4 jaar tot circa 16 jaar. Bij elkaar zo”n 270 leerlingen.

We werden door de leiding en docenten hartelijk ontvangen. De politie hield de zaak goed in de gaten, wat ze in de gaten hielden is nog steeds onduidelijk, maar het was wel een hele eer.

In een lokaal werden we voorgesteld aan alle docenten en ook wij stelden ons voor en ieder vertelde zijn verhaaltje. Veel is natuurlijk gesproken over het bezoek van de leerlingen van het Stedelijk College. Het schooltje was volledig op de hoogte van de komst van de Stedelijke leerlingen. Ook hier natuurlijk weer de nodige cadeautjes uitgereikt, petjes, keycords, snoep, pennen e.d. Niet alleen cadeautjes zijn uitgedeeld , maar ook de meegenomen t-shirts, deze kwamen zeer goed van pas.

Er waren maar een paar leerlingen, deze krijgen bijles in meten. Ik heb de les even overgenomen. Zoals te verwachten was ging het gelijk een stuk beter. Na deze les, vertrokken we naar een aantal (3) gezinnen waar de kinderen ondergebracht worden. De adressen liggen best een stuk verwijderd van het schooltje. Twaalf kilometer rijden door de koffieplantages. Overigens de oogst is eind januari afgerond, dus de leerlingen zullen andere werkzaamheden gaan doen.

We werden hartelijk uitgezwaaid en de school verheugt zich werkelijk op het bezoek van de leerlingen. Het is ook wel heel bijzonder dat het gaat gebeuren. Ook de Zoetermeerse leden van de delegatie zijn er enthousiast over en vinden het een hele spannende onderneming.

De woonomstandigheden hebben beslist geen enkele luxe. De hutjes verschillen echt heel erg. Het is moeilijk te beschrijven. Sommige wel elektriciteit, sommige niet, sommige wel een bed, andere niet, sommige een lemen vloer andere een betonnen vloer, sommige houten wanden, sommige wanden van damwandprofiel. Het is heel verschillend. Ook een enorm verschil was het aantal kinderen, er was een gezin dat had 10 kinderen en er was een gezin bij van 2 kinderen. Kippen, honden en katten in de kamer. Natuurlijk kan ik er meer overschrijven. Maar verdere voorlichting voor de “expeditie Jinotege”door het Stedelijk College zal ik bij terugkomst geven. Op alle vragen die mij bij vertrek werden meegegeven heb ik wel een antwoord. Dus het blijft nog even spannend, maar ook in Jinotega zal het spannend zijn. Wel kan ik zeggen dat de leerlingen en de docenten een avontuur tegemoet gaan.

Na het bezoek aan de gezinnen, ook voor ons een aparte ervaring, die we niet zullen vergeten ging de reis weer terug. Hoe de auto indeling was , spreekt natuurlijk weer voor zich zelf. Zeker het was warmer in de achterbak, maar beslist niet veel luxer. Na 5 kwartier flink hobbelen, aangekomen in het hotel. Afscheid genomen van onze begeleiders van La Cuculmeca en van onze “beschermers”.

Na de lunch naar het meer van Apenas. Dit keer in een van airco voorzien busje. Wat een luxe. Een geweldig groot kunstmatig stuwmeer. Er is een elektriciteitscentrale die 34 % van Nicaragua voorziet van stroom. Aan de rand van het meer kregen we een korte uitleg over de plannen die er zijn om toeristische attracties aan te leggen. Na dit bliksembezoek weer naar het hotel. Om 18.00 uur werden we verwacht bij La Cuculmeca. Hier een hartelijke ontvangst. Natuurlijk de gebruikelijke toespraken en bedankjes en het overhandigen van cadeaus. De leden van de Zoetermeerse delegatie kregen ieder een oorkonde als herinnering. De toespraken werden afgewisseld met optredens van kinderen, muziek en dans. Na afloop van het officiële gedeelte was er een maaltijd, zoals deze gebruikelijk is in Jinotega. De eerlijkheid gebied om te zeggen dat het goed te eten was. Op een paar dingetjes na.

Samengevat was het een heel erge boeiende en leerzame dag. Morgen weer vroeg op. Om 07.00 uur vertrekt de bus weer naar scholen in de buitengebieden. Wie spreekt er nu nog over een vakantiereis?

Tot het volgende verslag.

Marik Bal.

Dinsdag 1 februari 2011 Een dag uit het leven van......

Dinsdag

De tweede dag in Jinotega begon al in de vroege uurtjes. Een groot deel van de delegatie werd om half zes gewekt door de geluiden van een zeer actieve haan. In de ochtend werden we met alle delegatieleden ontvangen op het gemeentehuis van Jinotega. De burgemeester en de tien raadsleden bleken bij aankomst in vergadering. Leuk om te zien hoe dat er hier in Jinotega aan toe gaat. Het gemeentebestuur bestaat, in tegenstelling tot in Nederland, alleen uit de burgemeester en raadsleden. Wethouders kennen ze hier niet. Er is wel een publieke tribune waar burgers vragen kunnen stellen over de onderwerpen die voor die dag op de agenda staan. De 'raadszaal' is een vrij kleine ruimte waarin men flexibel met stoelen en tafels kan schuiven. Uit de aanwezigheid van de nationale- en de sandinistische vlaggen en de nodige geluidsapparatuur voor het afspelen van het nationale- en het Jinotegaanse volkslied kun je opmaken dat je je niet in een doorsnee ‘Nederlandse' raadszaal bevindt. Op het programma stond een presentatie over de gemeentelijke financiën en meer specifiek over de resultaten van een Zoetermeers project met als doel het professionaliseren van het gemeentelijke belastingsysteem. De honneurs van het bestuur werden waargenomen door de directeur Financiën en de directeur Belastingen. Het eerste deel van de presentatie bestond, geheel volgens Jinotegaanse traditie, uit een zeer gedetailleerd feitenrelaas over de ontwikkeling van de gemeentelijke financiën van de afgelopen twee jaar. Het koste sommigen van ons soms moeite om de aandacht erbij te houden. Ook ik zal, net als Bert, geen namen noemen. Goed om vast te stellen is dat de gemeente op het gebied van financiën door de inzet van deskundigen, de zogenaamde expert pools, haar inkomsten uit belastingen bijna heeft weten te verdubbelen in de periode 2005-2010. De begeleiding van de deskundigen was ondermeer gericht op de invoering van een belastingregistratiesysteem en workshops over fiscale wetgeving en de ontwikkeling van beleid op het gebied van belastingen. Na een tweetal van deze financiële presentaties was het tijd om even de benen te strekken. Na een heerlijke en vooral uitgebreide lunch (weer zo`n goed Jinotegaans gebruik) met de burgemeester en de raadsleden in een lokaal restaurant, zijn we er 's middags op uitgetrokken om een aantal projecten te bezoeken. Een van de projecten was een enorme oppervlakte waar 400 vaste stenen marktkramen gebouwd worden. Er wordt duidelijkhard gewerkt om het project medio april af te ronden. Hier zullen voornamelijk alleenstaande moeders hun handelswaren (prullaria, fruit, lekkernijen etc.) verkopen. Dichtbij is een kinderopvang gelegen, gefinancierd met Zoetermeerse gelden, waar zij hun kinderen overdag gratis kunnen onderbrengen. Het was wederom een dag vol met onuitwisbare indrukken. In mijn geheugen gegrift de ongelooflijke lieve gezichtjes van al die kinderen die, ondanks de soms erbarmelijke omstandigheden, een en al kinderlijke vrolijkheid uitstralen.

Kim ‘t Hart

ps Zie hieronder de link naareen eerste beeldverslag van ons werkbezoek.

http://www.youtube.com/watch?v=1KPHjMiBozo

Snelle spontane actie vanuit het onderwijs.

Zoetermeer, 1 februari 2011

Vanochtend hoefden we niet zo heel erg vroeg op. Rond half negen was er een prima ontbijtbuffet. Sinds gisteren was de hele delegatie compleet in Jinotega en vanmorgen stond een bezoek aan het gemeentehuis op het programma. Voor de leden van de onderwijsdelegatie, wel met alle respect was het onderwerp dat behandeld werd niet zo heel erg interessant. Dit betekende dus na de pauze niet terug naar het gemeentehuis maar het centrum van Jinotega verder verkennen. Een bezoek aan de kathedraal mocht natuurlijk niet ontbreken. Voor de mede delegatieleden was de bijeenkomst om circa 12.30 uur plaatselijke tijd afgelopen. Met de tonen van een blaasorkest werd het gemeentehuis verlaten.

Om de lunch te gebruiken zijn we naar Hotel Café gegaan. Na de lunch splitste de groep zich de onderwijsgroep, dit keer inclusief Bert Boshoven naar een kinderopvang. De overige leden kregen een rondleiding vanuit de gemeente door de stad.

De onderwijsdelegatie ging met een pick-up naar de kinderopvang. De mannen in de laadbak, m.u.v. Bert Boshoven, het ging ook om mannen. De dames en Bert binnen .Het bezoek aan de kinderopvang was zeer indrukwekkend. Kinderen van circa 6 maanden tot 6 jaar worden er opgevangen. Het was zeer zeker het indrukwekkendste bezoek tot nu toe aan een onderwijsinstelling. Geweldig hoe de leiding en de vrijwilligers daar de kinderen opvangen. Het was verbazingwekkend schoon, goed onderhouden en alles keurig netjes. Hygiëne staat er op een enorm hoog pijl. Brenda, Marina, Marianne en ook de twee 'stoere' mannen waren onder de indruk. Ook opvallend was de versiering en de gezelligheid die de leidsters in het gebouw aanbrengen door middel van tekeningen, knipplaten en andere zaken. Daarbij de kleuren die sowieso gebruikt worden in Midden-Amerikaanse landen maakt het geheel tot een gezellige leef- en speelomgeving voor de kinderen, als hun ouders werken bijvoorbeeld op het land of op de markt. De verschillende gebouwtjes zijn met behulp van Zoetermeerse gelden in 2004 gebouwd. De toenmalige burgemeester van Zoetermeer Van Leeuwen heeft het gebouw geopend.

Bij het nagesprek met de directrice bleek toch wel heel duidelijk dat er toch ook wel gebrek aan veel is. Voor de administratie staat er een hele oude computer, internet is er niet, een fax ontbreekt. Het enige is een telefoon. Ook is er gebrek aan luiers, de ouders moeten die zelf meenemen, maar de armste mensen hebben daar het geld niet voor. Een ouderpaar haalde hun dochtertje van drie op. Samen met zijn vrouw werkt hij in de landbouw van 's ochtends 07.00 uur tot 's avonds 17.00 uur Het salaris per maand is dan ongeveer 30 dollar. Zelfs in Nicaragua waar alles toch wel zeer goedkoop is in onze ogen is dit wel heel erg weinig. Naast gebrek aan luiers is er ook wel wat weinig speelgoed.

Het ONC en het Stedelijk College en de Prinses Margriet school gingen maar spontaan gezamenlijke Wendy van Dijk (SBS6), voor de wat oudere lezers Jan Slagter (omroep MAX) spelen. Met andere woorden met elkaar zijn we een 'supermarkt' in gegaan en hebben het rek luiers, billendoekjes en -zalf leeg gekocht. Ook hebben we wat ballen meegenomen, een beetje speelgoed mag er immers ook wel zijn. Na de inkoop weer terug naar de kinderopvang en het spul is allemaal overhandigd aan de leiding. Zoals te verwachten was was de leiding heel erg gelukkig en wij met elkaar ook.

Het zal goed zijn als ONC en SC en enkele basisscholen dat schooltje verder zouden helpen. Heel mooi zou het zijn als het ID College zich ook hierbij zou aansluiten. Naast de individuele projecten van de scholen zou er dan ook een gezamenlijk schoolproject ontstaan, waar de kinderopvang in Jinotega heel blij mee zal zijn.

Na het afgeven van de spullen nog gereden door de arme omgeving van Jinotega, o.a. de 'huizen', niet meer dan een stenen wand of damwandprofiel met een golfplaten dak die neergezet zijn met Zoetermeerse gelden. Overigens vele, vele malen beter dan de houten hutjes die er in overvloed zijn.

Morgen lijkt het weer een mooie dag te worden, 's ochtends om 6 uur vertrek naar Mancotal. Daar worden voorbereidingen getroffen voor de leerlingen en de docenten van het Stedelijk Collegedie daar gaan werken. Nu lijkt 06.00 uur vroeg, maar de haan van de buren gaat al om 05.30 uur te keer. Let wel!Het is de haan van de buren en niet Edo, die is niet bij de buren.

Nu gaan we een rustige avond tegemoet. Morgen zal er weer een verslag verschijnen o.a. vanuit Mancotal..

Vriendelijke groet van Brenda, Marianne, Marina en Marik.

Marik Bal

Stedelijk College.

Maandag 31 januari

Zoetermeer, 1-2-2011

De tweede dag in Jinotega.

Brenda Koerts heeft al verslag gedaan van de partner scholen van het ONC. Ik zal mij beperken tot een algemeen verslag van de dag.

De dag begon wat tegenvallend. Zitten we hier in misschien wel het bekendste hotel van Jinotega, maar was er geen warm water. Gedacht kan worden warm water in een warm land is niet nodig. Mis, in Jinotega is het beslist niet bloed heet. Goed de temperatuur is lekker, maar toch met koud water je haar wassen 's ochtends is toch wat onaangenaam. Voordeel snel wakker. Bovendien was in heel Jinotega geen stroom.

Het bezoek aan de scholen was interessant. Bij zeker twee van de drie scholen was behoorlijk wat vooruitgang geboekt sinds twee jaar geleden. Het is goed om te zien hoe gemotiveerd de docenten zijn om de leerlingen les te geven met zeker voor onze begrippen beperkte mogelijkheden.

Momenteel is het wel vakantie hier, weinig leerlingen op school, veel ouders met inschrijvingen. Op de derde school waren wel behoorlijk wat leerlingen. Deze moesten een toets maken om toegelaten te worden tot het volgende leerjaar. De resultaten voor de vakantie waren onvoldoende. Het was schitterend om te zien hoe er door behoorlijk wat leerlingen werd gespiekt, maar met bijna 40 leerlingen in een lokaal of buiten een toets maken kan dat bijna niet anders. Waar ter wereld de leerlingen zijn weinig verschillend.

Overigens werd voor ons bezoek wel het Wilhelmus gespeeld op keyboard en trompet en dat op de verjaardag van onze koningin.

Na het scholen bezoek lopend terug naar Jinotega. Gezellig met elkaar koffie gedronken bij de replica van de Zoetermeerse molen. Uitstekende koffie overigens. Daarna naar het meest populaire restaurant. Heerlijk gegeten en lekker gedronken. Hierna naar het hotel.

Voor de leerlingen van het Stedelijk College kan ik zeggen dat ze echt een hele mooie en interessante reis tegemoet zien. Een tolk is voor de hele reis geregeld. Een aardige man die het Spaans in Engels vertaalt.

De stekkertjes zijn er ook de mobiele telefoons kan je op laden, bedenk wel dat het 110 volt is.

Dinsdag in de ochtend gaan we naar het gemeentehuis om het gemeente bestuur te ontmoeten, 's middags gaan we naar scholen voor kleine kinderen. Woensdag gaan we naar Mancotal. Daar gaan we kijken hoe het daar is.

Marik Bal

Na revolutie bouwen aan constitutie

Zondagmorgen heel vroeg opgestaan, wat rondjes getrokken in het zembad en daarna enkele rondjes op het hotelterrein gelopen en digitaal erop los geschoten. Na een vluchtig ontbijt metwitte ananas en rijst met bonen volgen een ´briefing´ van burgemeester Lambert Grijns en een zeker collegevan Manuel Ortega.

Naast een diplomatiek verhaal legt Ortega in zijn ´collegebetoog´ uit, dat de revolutie een tweede fase in gaat van volwassenheid onder hetmotto van ´from Revolution to Costitution´. Langdradig, theoretisch verhaal, waar de ambassadeur eerder op de ochtend een luchtige toon neerzette.

Na de lunch schoof ik aan bij de sessie van het woonprogramma. De twee andere parallelsessies gingen over economie en onderwijs.

Tweederde van de Nicaraguanen woont slecht en kan niet gebruik maken van een eigentijds gecombineerd wooncomfort met stromend water, toilet, douche en stroom. In Zoetermeer hebben de corporaties zich dit aangetrokken. Zo stelt de internationale 'poot'van Vestia een aanzienlijk bedrag ter beschikking om huizen te bouwen in de stadsprovincie Jinotega. Starten met de uitvoering van dat idee op heel korte termijn is mindereenvoudig.

In een korte historische schets wordt uitgelegd, hoe moeizaam het ingewikkelde Nicaraguaanse eigendomsrecht van gronden vastgesteld en daarna vastgelegd kan worden. Het ontbreekt de Nicaraguanen vooralsnog aan een soort Kadaster. Van het verleden is verder geleerd slechts te bouwen op stabiele ondergrond, op een logische locatie van een natuurlijke infastructurele voorzieningenpotentie (reeds aanwezige landwegen, waterwegen, etc.). Daarnaast dienen voor aanvang van de bouw met de lokale waterbeheerder (incl. riool)en de energieleverancier afspraken voor collectieve, gelijktijdigte realiseren aansluitingen gemaakt te worden. Naast de bouw van woningen, komen er dus kosten bij voor de aanschaf van de grond en voor het treffen van de nutsvoorzieningen. Mocht woningtoewijzing volgen, dan wordt er vaak een beroep gedaan op de 'banco de materiales' om tot inricting van de woning te komen. In tegenstelling tot bijvoorbeeld het Haaglandse woonruimteverdelingssysteem kan iedereen die toegang heeft tot het internet lezen wie in aanmerking is gekomen voor welk bouwnummer, wat diegene verdient en in hoeverre betrokkene bij is met betalingen. Heel bijzonder, maar de Nicaraguanen vinden dit transparant en volkomen eerlijk.

Naar het voorbeeld van de steden Utrecht en Léon wordt nu gewerkt aan een integrale woon- en bouwvisie, waarbij de ruimtelijke ordening stevig onder de loep genomen wordt en een soort bestemmigsplan wordt opgesteld, waarin alle te nemen stappen tot aan woningtoewijzing wordengenoemd. Nieuw is ook de manier van denken, waarbij naast nieuwbouw ook gesproken wordt renovatie en transformatie, maar niet over vervanging en sloop.

Nieuw in het toekomstig bouwprogramma is datmensen geschoold worden tot een gediplomeerd bouwvakker, waarbij specialisaties de nodige aandacht gaan krijgen,zoals metselaar, timmerman en elktriciën.

De uiteindelijk projectorganistie van het bouwplan kent verschillende ondersteunende partijen, zoals CEPRODEL, DIGH en in casu Vestia Internationaal. Twee jaar leden was ik in Managua erbij, toen de krabbel gezet werd ondeer het plan om vanuit de stedenbanden onder meer 1.000 woningen te bouwen. Deze dagen ligt weldra een concept voor voorhet opzetten van een woonfonds om de financiering van dit soort projecten te regelen en veilig te stellen. In het land wordt nu ook gedacht aan het optuigen van eengrondbedrijf.

Het bouwprogramma gaat zo traag in Nicaragua, dat op basis van het huidige woningtekort pas over een eeuw dit tekort weggewerkt kan zijn. Een helpende Zoetermeerse hand lijkt zo slecht dus niet. De gestage bevolkingsgroei is daarin zelfs nog niet eens verdisconteerd.

Niet schrikken en in zoverre de cijfers correct zijn, maar is bekend dat 12% van de Nicaraguanen maandelijks minder verdient dan 58 USd verdient, 36% daarboven minder dan 150 USd verdient, resp. 34% minder dan 350 Usd, 13% 700 USd en slechts 6% meer dan 700 USd? Ernstig genoeg zijn - als gevolg van deze inkomensposities - de onderklassen feitelijk niet in staat een huis te huren of te kunnen kopen. In Nicaragua valt dus nog een wereld te winnen.

Nederland, Zoetermeer en de Zoetermeerse corporaties gesteund door leuke acties uit de stad zelfkunnen nader hun steun uitspreken om Jinotega, de zusterstad een helpende hand toe te reiken. Plan Basico De Suelo y Vivienda, het zal even duren, maar in dat plan heb ik wel geloof, ookwetend hoe dit trotse, werkende volkje zich inzet voor een betere toekomst.

Vanmiddag, maandag 31 januari 2011, de schermer viel, zette ik weer een slapend, smoezelig straatkind van 6, 7 jaar op de gevoelige digitale plaat, liggend op aarde en beton, in een donkere achterafsteeg, in het hartje van Jinotega. Onderwijl heb ik deze uren (na 2009 bezoek) weer zoveel vooruitgang gezien, dat - nogmaals - deze dankbare stedenband veel goeds teweegbrengt. Maar dat is niets nieuws.

Werner Kasten

Het werkt!

Vandaag is de onderwijsgroep op bezoek geweest bij de drie partnerscholen. Wat moesten we verwachten? Zijn al onze gelden aangekomen? Is er vooruitgang? Wat gaan we zien en horen?

Het werkt! Hoera! Vier jaar geleden konden ze nog geen kast in elkaartimmeren door gebrek aan materialen, nu wordt erflink aan de weg getimmerd

. Louis Valencia, de ambachtsschool, heeft dankzij hulp van ONC, een houtbewerkingsmachine, gasfornuizen, een broodoven en klein materiaal. De docenten waren ons meer dan dankbaar. Instituto Sandino, een basisschool en middelbare school ineen, heeft goede vooruitgang geboekt met het opzetten van een informatica-programma, waarbij zowel leerlingen als docenten training krijgen hoe om te gaan met ICT. Tenslotte hebben we een bezoek gebracht aan Instituto Benjamin Zeledon, een school met 3500 leerlingen vergelijkbaar met een MAVO/ HAVO-school. Met deze school proberen we een digitaal project op te starten. Het was leuk om te zien dat onze 50 meter lange kerstbrief was aangekomen. Deze was breed uitgehangen in het ICT-lokaal. Als dank voor de samenwerking werd ik, Brenda, gehuldigd met een medaille.

Aanstaande woensdag hopen we met de laatste school tot goede afspraken te komen over ons project. Vandaag was dat nogal moeilijk in verband met de herkansingen die werden afgenomen voor de leerlingendie niet geslaagd waren voor wiskunde. Net zoals vier jaar geleden zaten veel leerlingen buiten te werken wegens ruimtegebrek. Dit is een terugkerend verhaal waar alle scholen mee komen: de wens om meer lokalen. Hier ligt zeker een opdracht!

Liefs van Brenda en Marianne

zondag 30 januari verslag Brenda, Marianne, Marina en Marik

Het verslag van zondag 30 januari 2011.

De hele delegatie is dus zaterdagavond bij jullie zondagnacht aangekomen. Na even nog wat gegeten te hebben en natuurlijk gedronken zijn we naar bed gegaan. De delegatieis groot maar het onderling contact is meer dan goed.

Op zondagochtend na een goed ontbijt was er voor het grootste gedeelte van de delegatie een bijeenkomst samen met de ambassadeur.

Hier deden de vertegenwoordigers van de scholen niet aan mee. Brenda Koerts en Marianne van Rossem van het ONC en Marina Bal van de Prinses Margrietschool en Marik Bal van het Stedelijk College hadden een ander programma. De zondagochtend kon gebruikt worden om uit te rusten. Met name de dames van het ONC deden dat echt op een tropische manier. Lekker zwemmen en genieten van de zon en de lekkere temperatuur op een ligbank.

Marik en Marina gingen in de grote tuin van het hotel foto's nemen en op het terras lezen en e-mails beantwoorden. Dus toch weer werk voor school gedaan.

Om 11.30 uur stond de bus klaar om naar Jinotega te vertrekken. Het was wat krap in het busje met een behoorlijk aantal koffers en een tolk, maar wel gezellig. Onderweg was al veel te zien. Veel zaken die typisch te maken hebben met een ontwikkelingsland. Paard en wagen oude vrachtwagens en hele mooie nieuwe. Hutjes langs de weg, maar ook redelijk relatief mooie huisjes. Maar wat erg opviel was toch wel de enorme rommel, afval langs de weg.

Overigens is de weg naar Jinotega goed dus na ongeveer anderhalf uur rijden kwamen we aan in Jinotega. Even de koffers in Hotel Café gezet en opgefrist en direct naar de La Cuculmeca. Daar een prima ontvangst voor ons vieren. Een heerlijke warme lunch werd geserveerd. Na wat gezellig gesproken te hebben met elkaar was er een rondleiding. Zoals bekend, werd zeker bevestigd dat La Cuculmeca een goed georganiseerde instelling is.

Na de rondleiding kregen we meerdere presentaties te zien. Missie en visie van La Cuculmeca werden uitgelegd, de werkzaamheden voor het onderwijs en het laten zien hoeveel scholen gebouwd worden met behulp van het geld uit Zoetermeer. Wij hebben zeker de indruk dat het geld meer dan goed besteed wordt. De uitleg van alles was wel wat lang, maar het gaf wel een goede indruk van de werkzaamheden van deze organisatie. Ook zijn er afspraken gemaakt over het bezoeken van de diverse scholen. Woensdag wordt een intensieve en drukke dag. 's Ochtend om 06.00 uur is al het vertrek naar Mancotal. Daar wordt kennis gemaakt met de gastgezinnen en de docenten van de school waar de leerlingen en de docenten van het Stedelijk College over 14 dagen verblijven en gaan werken. Veel vragen moeten nog beantwoord worden, wel of geen matrasje meenemen, kan je je mobiel gebruiken, is er water te koop, welke kleren heb je nodig allemaal? We gaan het uitzoeken. Een ding is al geregeld en dat is de tolk. Dus straks kan een ieder elkaar begrijpen en dat is altijd het belangrijkste. Ook zijn er afspraken gemaakt met de school waar het ONC contact mee heeft. Een uitgebreid bezoek gaat gebracht worden om zaken rond ICT te gaan regelen zodat minimaal mail contact tot stand kan worden gebracht.

Na afloop teruggelopen naar het hotel. Het was een aangenaam wandelingetje. Een aantal foto's genomen van de plaatselijke bevolking. Allervriendelijkst zijn de mensen hier. Bijna iedereen wilde wel op de foto.

Na de wandeling in het hotel aangekomen. Inmiddels was het al 18.00 uur met elkaar wat gedronken en gegeten. Het is nu ongeveer 21.00 uur. Dit betekent 04.00 uur in Nederland. De dames van het ONC zijn naar bed enook wij gaan zo naar bed. Alles is best toch wel vermoeiend. Het lijkt mooi zo'n reis, maar toch eerlijk toegeven dat het inspannend is, maar meer dan de moeite waard.

Marik Bal