Dinsdag 1 februari begint voor velen van ons met het indringend kraaien van een haan. Altijd al een hekel aan die beesten gehad....Tegen 10.00 uur lopen we naar het stadhuis bij een aangename temperatuur en een prettige zon. Er volgen ambtelijke presentaties met wel heel veel getallen. De boodschap is overduidelijk dat het gemeentebestuur en dan in het bijzonder de burgemeester de zaak financieel op orde heeft. Dat is altijd goed om te horen.

De gemeenteraad heeft ondertussen de hele ochtend vergaderd. We maken er nog het staartje van mee. Met de hele club gaan we vervolgens lunchen. De leden van de liberale oppositie scharen zich om mij en de locoburgemeester heen. Tot mijn aangename verrassing blijkt de relatie tussen de oppositie en de locoburgemeester die van de Sandinistische partij is, goed te zijn.

Na de (geen Sonja Bakker) lunch bezoeken we het marktproject. De oude markt, die ik vier jaar geleden nog in volle glorie zag, is totaal ontmanteld. Men is volop bezig met het afbouwen van nieuwe hallen, waarin de 400 marklui straks een verkoopruimte gaan huren tegen 30 euro per maand. Op mijn vraag wanneer de nieuwe markt zijn rolluiken gaat openen, komt als antwoord: april. Planning lijkt me hier niet het sterkste punt.

We lopen aansluitend over de tijdelijke markt. Het is het gebruikelijke tropische tafereel van veel gezelligheid, jonge kinderen, moeders en oma's bij voedselstalletjes en mannen bij schoenreparaties en lederwaren stalletjes en van vliegen op halve koeienkoppen. We gaan ook nog langs een groenproject en het basebalstadion.

Terug naar het hotel, waar spontaan een processieoptocht stopt om de gasten toe te zingen. Voor een calvinistisch type als ik een heel nieuwe gebeurtenis. Ik wordt vervolgens bijgepraat over het huizenproject waar we woensdag over gaan onderhandelen met de burgemeester. Dat is nog geen gelopen race. Maar dat zien we morgen wel weer.