Afsluitende dag.

Vandaag 4 februari de afsluitende dag. Er kraaide geen haan, dus de wekker moest zijn werk doen om op tijd op te staan. Na de vergadering van gisteravond, was er vandaag een afsluitende bijeenkomst met de Nicaraguaanse stedenbandvertegenwoordigers. Vanuit de onderwijsgroep van de Zoetermeerse delegatie was ik de enige vertegenwoordiger vanuit het voortgezet onderwijs.

Ook deze keer was het een officieel geheel. De vergadering werd geopend met de beide volksliederen. Het Wilhelmus werd door de deelnemende delegaties uit Nederland uit volle borst meegezongen. Voor alle delegaties zowel vanuit de Nederlandse steden als vanuit de Nicaraguaanse steden heerste een gevoel van tevredenheid. Er is de afgelopen week hard gewerkt en er is verder duidelijk geworden waar nog verbeterpunten zijn.

‘s Middags is er een toeristisch programma aangeboden. Allereerst werd er een bezoek gebracht aan de werkende vulkaan bij Masaya. Ook al was het voor tweede keer, een vulkaan blijft een machtig interessant gezicht. De rook, de diepte, de zwavellucht, de omgeving van zwarte lava en het immense uitzicht, het is meer dan indrukwekkend. Na circa 20 minuten de omgeving van de krater verlaten. Langer daar verblijven is ook niet aan te raden gezien de lucht die ingeademd wordt.

Na het bezoek naar de Mercado (markt) van de stad Masaya. Een kleurrijke leuke markt waar allerhande streekgebonden producten worden verkocht. Houten papegaaien, kleurrijke schilderijen en niet te vergeten hangmatten. Een aantal delegatieleden heeft 1 of meer van deze luimakende netten gekocht. Nu maar voor de eigenaren hopen op een goede zomer. Na zelf ook wat souvenirs gekocht te hebben voor het thuisfront werd koers gezet richting Granada. Granada is één van de oudste steden van Midden-Amerika, natuurlijk is de Spaanse invloed nog duidelijk aanwezig. Het centrum kent een enorm gezellig plein met mooie gebouwen waaronder de kathedraal, het gemeentehuis en diverse hotels. Een leuke straat met veel eethuisjes en barretjes leidt naar het meer van Nicaragua, één van de grootste zoetwater meren ter wereld. Bij vertrek uit Granada naar Managua was de zon al onder en was het donker. In het donker rijden over de Nicaraguaanse wegen is op zich al een bijzonderheid. Alles rijdt kris, kras met en zonder verlichting door elkaar. De weg weten is ook niet onbelangrijk, Tom Tom en ANWB borden ontbreken.

In het hotel aangekomen eerst even verfrissen voor het afsluitende buffet. Het was echt verfrissen, zelfs in het Best Western Hotel gaat wel wat mis: het warm water was op. Dus een koude douche, eigenlijk wil niemand dat.

Morgen is het echt vroeg dag. Om 05.00 uur is het tijd om op het vliegveld te zijn om in te checken. Geen fatsoenlijke tijd, maar het is niet anders.

Op alle gebieden kunnen we zeer zeker zeggen dat de reis geslaagd is. Bij de bezoeken aan de scholen bleek zeer zeker dat veel ouders hun kind aanmelden. Dit komt overeen met het millennium doel nummer 2: 'Alle kinderen naar school'. Bij het bezoek aan het laatste schooltje bleek duidelijk dat elke kind van het dorp was ingeschreven. Prima is ook dat de scholen voor voortgezet onderwijs in Zoetermeer hier hun steentje aan bijdragen. Zowel voor het ONC als het Stedelijk College is de reis succesvol. Het ONC start met de school Sandino het ICT project. De voorbereidingen zijn gestart. Ook voor het Stedelijk College geldt dat de reis succesvol is. De contacten met de school in Mancotal zijn geïntensiveerd, er is kennisgemaakt met de gastgezinnen en het hele verblijf in Jinotega is met de organisatie La Cuculmeca nog eens doorgesproken. Ik weet zeker dat de leerlingen van het Stedelijk College hier bij het schooltje goed werk kunnen verrichten, maar ook dat ze een reis gaan maken die zij nooit zullen vergeten. De indrukken en de ervaring die deze leerlingen gaan opdoen zullen geweldig zijn. Het is mooi dat een school deze gelegenheid kan bieden. Aan de ene kant ervaren hoe het is om in één van de armste landen van de wereld te zijn aan de andere kant een land te zien waar de maatschappij zo anders is dan onze westerse.

Dit was (helaas) mijn laatste reisverslag.

Marik Bal